Lider Farkı
Oklahoma City Thunder tamamına yakın önde olduğu maçı son 20 saniyede kaybetti. 38 sayı atan Shai Gilgeous Alexander kaçırdı, ardından Tyrese Haliburton bitime 0.3 saniye kala attığı basketle hikayenin sonunu değiştirdi.
Finalin ilk maçında savunma, yüksek tempo, heyecan ve rekabet vardı. İki takım da bekleneni verdi. Oklahoma müthiş savunma yaptı. Maçın başından sonuna, nefes aldırmadılar. Pacers bir an olsun pes etmedi. Bir şekilde maçın içinde kalmayı başardılar. Daha yüksek yüzdeyle (46/36) ve daha fazla (18/11) dış atış isabeti buldular. Thunder gardlarla potaya saldırarak daha fazla boyalı alandan (46/34) skor üretti. Indiana çok fazla top kaybı yaptı.
Indiana Pacers takımca sayı buldu. 9 sayı atan TJ Mc Connell'ı eklersek 7 oyuncusu çift haneli skor üretti. Maçın gizli kahramanı % 62 ile(5/8) üçlükle 17 sayı atan Obi Toppin oldu. Oklahoma'da çift haneyi 4 oyuncu buldu. Sezonun genelinde olduğu gibi hücumda Shai Gilgeous Alexander'a yaslandılar. Tescilli MVP 38 sayı kaydetti.
Galibiyeti lider farkı kadar şut becerisi belirledi. Oklahoma rakibinden 16 fazla şut kullandı. Daha çok kaçırdı. Düşük yüzdeyle (48/39) isabet kaydetti.
Oklahoma cephesinde her şey aynı değildi. Farklı bir oyun planıyla başladılar. Alıştığımızın aksine çift uzunlu sistemle oynamadılar. Isaiaih Hartenstein'ın yerine Cason Wallace oynadı. Chet Holmgren tek uzun başladı maça. Koç Mark Daigneault böylece bir yandan topa baskının dozunu arttırırken, bir yandan da hücumda dış oyuncu gibi oynayan Myles Turner'ı daha iyi savunmayı amaçladı. Bu planın getirisi olduğu kadar götürüsü de oldu. Oklahoma top kayıplarında 24-6'lık net üstünlük kurdu. Myles Turner 6 top kaybı yaptı. Indiana gibi çok az top kaybı yapan bir takımın 24 top kaybetmesi, topa baskının şiddetini göstermesi açısından yeterli veri. Ribaundlarda 56-39'luk Pacers hakimiyeti, tek uzunlu sisitemin eksisiydi. Özellikle Chet Holmgren, tek uzun oynayınca etkisiz kaldı.
İndiana çok farklı takım. Asla pes etmiyorlar. Bu maçın dönmesi mucize. Fark aşırı açılmadı ama Oklahoma net üstündü. İlk devrede üst düzey savunma yaptılar. Pacers 45 sayıda kalırken 19 top kaybı yaptı. Ancak kendileri gibi genç, atlet, yüksek tempoda ve derin rotasyonla oynayan Indiana'ya karşı bu savunmayı 48 dakika yapmaları mümkün olmadı. Nitekim 2. devre Oklahoma defansta bir iki adım gerilemek zorunda kalınca, Pacers dengeyi sağladı. Tempolu ve kontrollü hücum ederek, hücumda istediklerini yaptı. Yaşlı ve dar rotasyonlu bir takım olsaydı, ilk devredeki Oklahoma maçı kopartırdı. Pacers'ın farkı da bu. 24 dakika yetmez, savunmada 48 dakika boğmanız gerek.
Bir parantez de Tyrese Haliburton'a açmak istiyorum. Gitgide Reggie Miller'a benzemeye başladı. Yüksek skor üretmiyor. Ancak kritik anlarda ortaya çıkıp, takımına kazandırıyor. Maç topunu eli titremeden sayıya çeviriyor. Milwaukee Bucks'a yaptı, Cavaliers'a karşı yaptı, Madison Sqaure Garden'da Knicks'e yaptı. Dün gece Oklahoma'ya aynı sonu yaşattı. Çok iyi hücum etmediği (%28'le üçlük attı) ve 14 sayıda kaldığı maçın en kritik şutunu, üstelik bütün Thunder savunması üstündeyken sayıya çevirdi. Shai Gilgeous Alxander 38 sayı attı ama el yakan topu kaçırdı. Pacers'a şans verdi. Haliburton bu ikramı geri çevirmeyerek, kahraman oldu. Gilgeous Alexander çok büyük oyuncu. Haliburton ise lider.
Hikayesi bol ilk maçın ardından Indiana Pacers finalde 1-0 öne geçti. Saha avantajını ele geçirdi. Deplasmanda kazanma geleneğini sürdürdü. Bununla beraber serinin nereye gideceğini kestirmek zor. İki takımın da benzer artıları var. Diğer rakiplere karşı kullandıkları, yüksek tempo, derin rotasyon gibi avantajlar, bu eşleşmede büyük artı değil. Çünkü ikisinde de var. Oklahoma savunmayla, Pacers şut atarak avantaj sağlıyor. Tıpkı dün gece olduğu gibi küçük detaylar kazananı belirliyor.