Ağustos ayında Milliyet gazetesindeki işine son verilen Can Dündar, Cumhuriyet gazetesiyle anlaştı. Dündar'ın gazetede bugün ilk yazısı yayınlandı. 'Çıkan kısmın özeti' başlıklı yazısında Dündar, işsiz kaldığı dönemi de anlattı. İşte, gazetecinin Cumhuriyet'teki ilk köşe yazısı:
Çıkan Kısmın Özeti
"İnsan yaşadığı yere benzer...” der, Edip Cansever;
“... o yerin suyuna, o yerin toprağına benzer.”
Ben Ankaralıyım.
Suyuma, toprağıma, Başkent’in coşkun devirlerinin ıtrı
karışmıştır.
Ülkenin gördüğü en özgürlükçü anayasayla aynı günlerde doğdum.
Memur bir ana babanın, istikbal ümidini bağladığı tek çocuğu olarak
büyüdüm.
O kıraç bozkırda, bereketli bir vaha yeşerten Cumhuriyeti
sevdim.
Rejimin gaddar yüzüyle tanıştığımda, üniversitedeydim.
Süngülerin parıldadığı bir eylül sabahı, arkadaşlarım işkenceye
götürülürken öğrendim, demokrasi ve özgürlük olmadan Cumhuriyetin
bize yetmeyeceğini...
***
Cumhuriyet okuyorduk üniversitede...
O günlerde eve “bir ekmek-bir Cumhuriyet” almak, ceket cebinde
logosu görünecek şekilde Cumhuriyet taşımak, biraz “Ben aydınım”
demekti, biraz da 12 Eylül baskısına efelenmek...
Cebimde taşıdığım resti, Diyarbakır’da gördüler.
Staj yaptığım dönemde, “Cumhuriyet okumak suçu”yla içeri alındım.
En berbat döneminde Diyarbakır Emniyeti’yle tanıştım.
Cumhuriyet’i sordular.
“Okurum” dedim. Bu cevaptan sonra biraz örselendim.
Sonraki yıllarımı, o gazeteye adını veren Cumhuriyetle ilgili
belgesellere harcadım.
***
Ömrümün 32 senesi gazetecilikle geçti.
Şanslıydım; iyi hocaların eline düştüm. Kolay adam harcayan bir
değirmende, onların öğütleriyle öğütüldüm.
Hep kalemimden kazandım ekmeğimi...
Alkışlayan da oldu, kızan da...
Ödülü de gördüm, cezayı da...
İtibarı da tattım, belayı da...
Yine de her daim, doğru bildiğimi söyledim."
Köşe yazısının tamamını okumak için tıklayınız.