Caner, bu kitapta muhafazakârların “marjinal” ve toplumun modern kesimlerinin “yobaz” olarak gördüğü zihniyetleri karşı karşıya getiriyor. İki zihniyeti temsil eden iki ana karakteri birbirleriyle çatıştırmadan, birbirlerinin gıyabında, aynı zamanı ve aynı mekânı paylaşmadan “muhatapsız” bir sohbete sokuyor. Dolayısıyla Deccal İncili, herkesin haklılık payını öne çıkartan bir monologlar metni. Marjinal Şeytan ve Yobaz, her ikisi de kendisini ve neden kendisi gibi olduğunu gerekçeleriyle ve alaycı bir dille ortaya koyuyor. Dolayısıyla metnin meşrulaştırdığı tek şiddet türü olarak ironi ortaya çıkıyor.
Deccal İncili, nihayetinde marjinalliğin veya yobazlığın şu ya da bu hayat tarzı, dünya görüşü veya inançla değil, insan olmanın beraberinde getirdiği zaaflarla ilgili olduğu mesajını taşıyor. Herkesin birbirinin marjinali, herkesin birbirinin yobazı olabileceğine ilişkin bir kanaati işliyor. Kaçırılmamalı.