HANGİSİ SORUMLU GAZETECİLİK: SAVAŞ GÖRÜNTÜLERİNİ YAYINLAMAK MI... YOKSA?

Savaşı saklamak suç ortaklığı mıdır?




SAVAŞ görüntülerinin ekrana yansımasının çocukların ve hatta tüm izleyicilerin ruh sağlığı üzerinde tahribat yaptığı söyleniyor.



Büyük bir çoğunluk, bu görüntülerin ekrana yansımasını istemiyor.



Kimbilir belki de haklılar.



Ben ise bir miktar farklı düşünüyorum.



Ruhlarımız sıkılsa bile, ben bu görüntülerin ekranlardan evlerimize gelmesinin daha doğru olduğu inancındayım.



Bir yerlerde çocuklar, kadınlar, siviller ölürken ‘‘ruh sağlığımız bozulmasın’’ diye bunu görmezden mi geleceğiz?..



Sonra da bunu ‘‘sorumlu gazetecilik’’ diye mi sunacağız?..



Ülkemizi karamsarlığa sokmaya sonuna kadar karşıyız, ama başka insanların ıstıraplarına karşı kafamızı kuma sokarak ruh sağlımızı koruyabileceğimize inanmıyorum. Bunu geçtiğimiz hafta Kanal D Haber'in toplantısında tartıştık. Amerikan ordusunun sivillere karşı yaptığı saldırılarda özellikle çocukların içine düştüğü durumu gösteren ‘‘müthiş’’ görüntüler vardı.



Bunu yayınlayıp yayınlamamayı tartıştık. Görüntüler rahatsız ediciydi, ama ortada bir insanlık suçu vardı. Bu suçu saklayarak suça ortak mı olmalıydık?



Bu görüntüleri yayınlamamayı öneren arkadaşlarıma şu soruyu sordum:



‘‘Arkadaşlar, bunlar sizin çocuklarınıza yapılsaydı dünyanın bunu bilmesini mi isterdiniz, yoksa gizli kalmasını mı?’’



Görüntüleri yayınladık.



Bekir Coşkun bu yayını ‘‘cesaret örneği’’ olarak yorumladı.



‘‘İğrençti’’ diyenler de...



Evet iğrençti.



Ama savaşın nasıl bir iğrençlik olduğunu gelecek nesillere ancak böyle aktarabiliriz.



Uydu görüntüleriyle, uzaktan çekilmiş bombalamalarla değil.



O bombaların düştüğü yerde insanlar var.



Haber insanın olduğu yerdedir...