ABD'de yaşayan başarılı müzisyen Bengisu, MedyaTava'nın sorularını yanıtladı: Hedefim istediğim müziği yaparak kitlelere ulaşmak

Ömer ÜST / MedyaTavaomerust@outlook.com'Hedefim istediğim müziği yaparak kitlelere ulaşmak'Müzikle ilişkiniz çocukluğunuza dayanıyor. Sizden bu yolculuğu bir dinlemek isterim.Aslında anaokulundan beri sürekli sahneye çıkıp şarkılar söyleyen biri oldum. Kendimi bildim bileli elimde mikrofon, ağzımda da başka başka şarkılar. Çok şanslı bir çocukluk geçirdim diyebiliriz. Ailemin, özellikle de annemin açık fikirli biri olarak duyduğum ufacık ilgiye güvenip önümü açması sonucu bu noktalara geldi bu iş. Şaka bir yana öncelikle ailemin yönlendirmesi ardından da hayatta olmak istediğim kişiyi, yeri, yapmak istediğim işi lise çağıma geldiğimde biliyor durumda olmamın büyük avantajını yaşadım ve yaşıyorum. Zaten günümüzde gençliğin en büyük sorunu ne istediğini bilememek. Maymun iştahlılık yapmadım mı, tabii ki yaptım. Yani bir gitar çalma maceram var, tam bir rezalet. Yıllarca gitar öğren, çal, çalış, sonra lise 3’e gelince bırak… Çok şeyi denedim, müzik kocaman bir derya deniz sonuçta… Tüm bu deneyimler sonucunda istediğim müziği bulmak yolunda hala ilerliyorum. O noktaya, tam istediğim şeye varamadım daha, devamlı kafamdaki müzik algısı da değişiyor zaten. Eğitimin ve öğrenmenin de devamlı olduğunu müzik sayesinde fark ettim sanıyorum. Müziğin aslında hayatın her yerinde, her anında olduğunu bir anlasak her şey bambaşka olacak.Dünyanın en önemli müzik okullarından Berklee'de eğitim aldınız. İlginç de bir hikayesi var sanırım gidişinizin, Berklee de olmak size ne kattı, olmam gereken yerdeyim dediniz mi?Ailem her zaman destekledi beni ve yanımda oldu ama ABD’de okumak ve müzik eğitimi alacak olmakla ilgili bazı sorunlar yaşadım. Yani herkes gibi bir altın bileziğin olsun sonra müzik noktasına biz de geldik ama o noktada kararlı davranarak istediğim okula gitmeyi başardım. Okulun sınavına gizlice girdim, kendi kendime bir şeyler yapmaya çalıştım, şimdi arkama dönüp bakınca ne kadar doğru bir karar vermişim, iyi ki gelip burada okumuşum ve bu deneyimi yaşamışım.Berklee de olmak hem çok korkutucu hem çok büyülü bir deneyim. Her ne kadar “Benim sesim güzel, ben şöyle müzisyenim, böyle iyi sahnem var” deseniz de okula adım attığınızda bildiğiniz tek şey, yanınızda olan insanların hepsi yetenekli, öğrenmeye gelmiş, seçilmiş insanlar. Bu o kadar büyük bir aydınlanma anı ki. Müzisyenler olarak efsane egolara sahibizdir, bilirsiniz. Bu egonun kırılması, birbirimize destek olarak ilerlememiz gerektiği ile ilgili çok farklı şeyler öğrendim. Derslerin dışında, okul ortamının da sizi geliştirdiği bir dünya. Uluslararası insan hakları ve müzik dersimiz vardı mesela. Dünyanın farklı yerlerinde yaşanan insan haklarına aykırı durumlarla ilgili aktif projeler yapıyorduk. Doğal afetten etkilenen ülkelerdeki çocuklarla online olarak tanışıp onlar için projeler üretiyorduk. Tüm hepsi müzik merkezli ama o çocukların gelişimi, normal yaşamı, travmaları atlatmaları için projelerdi. Tabii ki armoni, aranjman, solfej gibi klasik eğitimleri de aldık ama müzik terapisti olan arkadaşım da var, prodüktör olan da ses mühendisi olan da enstrümanına odaklanan veya film müziğine yönelen de. Derya deniz müzik, bizler de içinde bıkmadan yüzüyoruz yani.Kendinize koyduğunuz bir hedef var mı?İstediğim müziği yaparak kitlelere ulaşmak hedefim. Açıkçası bugüne kadar kendimi çok sınırladım, çok etiketlere takılı hareket ettim ama ‘Bitmedi Daha’ itibariyle o limitleri aştım, zincirleri kırdım. Fırsat olsa da uluslararası arenada ülkemi temsil edebilsem, global alanlarda bir Türk kızı neler yapabiliyor gösterebilsem. Bunlar aslında ulaşılamaz amaçlar değil, o yüzden kendime ve ekibime inancım sonsuz.Son tekliniz ‘Bitmedi Daha’ hayırlı olsun, sizin için özel olduğunu söylemişsiniz. Şarkının hikayesi nedir?Çok teşekkür ederim! Şarkı bir karantina bebeği Türkiye-Amerika arası prodüksiyonu yapılmış olan, söz-müziği bana, aranjmanı Nurettin Çolak’a ait bir şarkı. Benim için en önemli anlamı, ilk defa sözü-müziği bana ait bir şarkıyı dinleyici ile buluşturmuş olmak. Evdeki stüdyomda kendim kaydettim şarkıyı. Nurettin’le devamlı telefon ve e-posta üzerinden iletişimde olarak şarkımızı yayınlandığı hale getirdik. Bu soru üzerine açıp şarkının ilk demosunu dinledim, şarkı nereden nereye gelmiş inanamadım arada böyle dönüp demoları dinlemek çok ilginç bir duyguya sokuyor beni. Ne kadar geliştiğimi, müziğin nasıl sonsuz olduğunu bire bir görebiliyorum.‘Bitmedi Daha’ sözüyle, müziğiyle size ait. Bundan sonrası da gelecek anlaşılan? Peki yeni mi başladın yoksa daha önceden de böyle saklı kalmış bestelerinle de tanışacak mıyız?Daha önceden de yazdığım çok şarkılar var ama paylaşmaya korkuyordum. Neden bilmiyorum ama böyle gereksiz bir utanç… Oysa ki yayınlanan şarkılara bakıyorum, neyi baz alarak utandığımı anlayamıyorum. En azından bir anlam bütünlüğü olan, kendi içerisinde bir şeyler anlatan şarkılar yazıyorum. Bundan sonra da kendi yazdığım şarkılar ile yola devam ediyor olacağım. Ama bunların içerisinde çeşitli sürprizler de olacak. Mesela Ocak ayının ilk haftası eski bir şarkıya yaptığım cover’ı dijital platformlarda yayınlıyor olacağım. İnanılmaz heyecanlıyım! Bir heyecan bitmeden öteki geliyor.Peki sizin için “bitmedi daha” dediğiniz bir şeyler var mı?Bitmedi daha deyince aklıma o kadar çok şey geliyor ki! Öncelikle maalesef yaşadığımız pandemi “bitmedi daha” ama daha pozitife odaklanırsak müzik, hayat, heyecan, yenilikler, keşfetmek, aşk, sevgi, gezilecek yerler, öğrenecek bilgiler… Bunların hiçbiri bitmedi daha… Hayatımın ve keşfetmenin daha başlarındayım o yüzden müziğimin bu dönemine “bitmedi daha” gibi bir cümle ile girdiğim için çok mutluyum.Bestelerini yaparken olmazsa olmazın dediğin bir şey var mı?Beste yaparken olmazsa olmazım erkek arkadaşım, Emrecan. Beste yaparken değil de aslında bir beste yapmaya başladığım anda ilk fikirlerimi onunla paylaşıyorum. İlk duyan o olsun istiyorum çünkü beni mutlu etmek için değil, dürüst şekilde yorum yapacağını biliyorum. Stüdyomda piyanomun yanında uzun bir koltuk var. Ben çağırınca gelir, oraya oturur, ben bestemi çalar/söylerim o da yorum yapar. Arada gaza gelip sözlerle ilgili fikir verir. Gece veya gündüz fark etmiyor benim beste yapmam için. Eskiden sadece gece yazıyordum şimdi her an her yerde ilham gelebiliyor. Bazen 3 hafta hiçbir şey yazmıyorum, bazen bir günde 3-4 şarkı birden çıkıyor… Okuduğum kitaplara, izlediğim filmlere göre de değişebiliyor bu. Kendimi beslemem gerekiyor bu üretimi yapabilmek için.Son dönem müzik piyasası oldukça çeşitlilik gösteriyor. Siz tarzınızı nasıl tanımlarsınız?Pop diye adım attım şimdi daha alternatif bir noktadayım. Kendimi bir tarzla sınırlamak istemiyorum çünkü şu anda hazır olan altı şarkımın altısı da bambaşka tarzlarda. Lounge, chill şarkılar da var, senfonik, elektronik şarkılar da. Müzik nereye götürürse orada olacağıma eminim ama bir isim koymak veya sınırlandırmak istemiyorum.Severek dinlediğiniz ya da ilham aldığınız isimler var mı?Bu konuda biraz sünger gibiyim. Herkesi, her şeyi dinlemeye çalışıyorum. Tarzı sevmesem bile bir önyargım olmadan her şeyi dinlemek istiyorum çünkü bir söz, bir akor, bir beat beni bambaşka bir yere götürebiliyor. Sadece Türkçe değil bu arada İspanyolca, Fransızca, İtalyanca ve İngilizce dinlemeye çok özen gösteriyorum. Hatta herkesle de paylaştığım bir Spotify listem var “Bengisu’nun Seçtikleri” adı altında, o listeyi de her hafta bu mantıkta güncelliyorum. Bambaşka tarzlar ve dillerde şarkılar ekliyorum. Bu ara Fado müziğini dinliyorum bol bol. Sanırım Covid öncesi tatillerimizden birinde Lizbon’a gittiğim için böyle oldu ama Portekizce çok melodik ve ilginç bir dil ve Fado müziği baya duygu dolu, ilginç bir tarz. İsim olarak devamlı dinlediğim birkaç örnek, Celine Dion, Rosalia, Beyonce, Il Volo, Gims, Alicia Keys, Fahir Atakoglu, Chris Botti, Marcus Miller ve bu isimlerin yanında yeni çıkan her ismi dinlemeye özen gösteriyorum. Bu aralar favorilerim Emir Taha, Bade, Melisa Karakurt, Dua Lipa.Amerika’da olmanızın olumlu ve olumsuz yanları nedir sizin için? Sizce bu bir avantaj mı dezavantaj mı?ABD’de olmak tamamen okul sebebiyle oluşmuş bir gerçeklikti ama okul sonrası da burada kalmaya karar verdim. Dünyanın bir telefon, bir e-posta, bir zoom kadar yakın olduğunu pandemi sayesinde iyice öğrenmiş olduk. Ben dünyanın neresinde olursam olayım istediğim yerde var olabileceğimi fark ettim. Konserler ve aile ziyaretleri için Türkiye’ye gitmeyi çok çok çok özledim ama onun dışında kaçırdığımı düşündüğüm bir durum açıkçası yok. ABD’de olmanın avantajı buradaki bazı fırsatlara daha çabuk erişebiliyorsunuz. ‘Bunun avantajını kullandın mı Bengisu’ derseniz, bugüne kadar çok fazla kullanmadım ama yayınlamak üzere hazırladığım İngilizce EP ile bunun avantajını sonuna kadar kullanacağım. ABD’de değil ama yaşadığım Boston’da çok ilginç bir durum var, burada 150 farklı ülkeden insan yaşıyor… Sadece müzik değil birçok konuda merkez Boston. New York’a çok yakın ve kültür olarak da çok farklı. Bu sebeplerden dolayı burada olduğum için çok mutluyum. Ülkemi özlemiyor muyum, hem de çok! Ama Covid öncesi 24 saatliğine İstanbul’a gitmişliğim bile var o yüzden bu sınırların, mesafelerin önemine inanmıyorum.Yeni yıl zamanı da geldi... 2021’den beklentileriniz neler?Öncelikle ailem, arkadaşlarım ve tüm dünya için sağlık diliyorum! Bilinçleneceğimiz, dünyanın kıymetini bileceğimiz, hayvan haklarını koruyacağımız, kadınların değerini anlayıp savunacağımız, mutlu, huzurlu ve umut dolu olacağımız bir yıl olmasını diliyorum. İnsanların iyilik görünce şaşırmayacağı, sahtekârlıkların son bulacağı, insanların birbirine değer vereceği, tebessüm edecek sebeplerimizin olduğu bir yıl olsun umarım. Kendim için de dileğim ve beklentim susmadan, durmadan şarkı söylemek, sahneye çıkabilecek şartların oluşması, çok çalışmak, çok çalışmak, çok çalışmak ve amaçlarıma adım adım daha da yaklaşmak!