Herkes sezonun favori kaosunun Quaresma olduğunu düşünürken Fenerbahçe bir kez daha "Bu âlem benden sorulur" diyerek ağırlığını koydu ve 'Alex krizi'yle gündeme hâkim oldu. Aslında konuya ilişkin 'Vefa ve bir türlü yolları ayıramamak' şeklinde bir şeyler karalayacaktım ama sağ olsun Hakan Şükür, önceki gece Maraton'daki açıklamalarıyla bambaşka ufuklar açtı. Malum, 'apolitik' milletvekilimizin en sevdiği yabancı oyuncu Alex'ti, çünkü 'Kaptan' kendisi için en önemli kriterlerden biri olan 'Düzgün aile hayatı var'ı uygulayan örnek bir figürdü. Ama şimdi meselenin bir ucunda Aykut Kocaman da var; Kocaman zamanında Şükür Sakaryaspor'da forma giyerken "Bugün Hakan oynasın" diyerek takım arkadaşına sahip çıkmış, oradan anladığım kadarıyla bir vefa borcu varmış ve bu yüzden "Kocaman'a kefilim" dedi. Hoş Alex'in de hayranı olduğunu söyleyerek "Kriz bu aşamaya gelmeden çözülmeliydi" diye de ekledi.
Bunlar tabii ki sağduyulu ifadeler yani Şükür'ün yanlış şeyler söylemedi. Amma velakin Şükür'ün eleştiri yapması için önce özeleştirisini tamamlaması gerekiyor. Malum, futbolumuzun en baskın figürlerinden biri olan Hakan Şükür de formasını bir türlü bırakamayan futbolculardan biriydi. Hatırlıyorum da yıllar önce kendisiyle karşılıklı oynayan Cantona, günün birinde maç kadrolarında Şükür ismini görünce, "O hâlâ oynuyor mu?" demişti. Bu 'Oynama, oynamama' meselesi derin bir mevzudur ve o ismin kendi özelinden bakılmalıdır.
Mesela bugün "Kocaman'a saygı duyuyorum" diyen Şükür, zamanında Yunanistan-Türkiye maçında kendisini kadroya almayan Ersun Yanal'ı ateşe atmakiçin karşılaşma öncesi çıkıp tek başına ısınmış ve gerekli çevrelere gerekli mesajı yollamıştı. Nitekim Hakan Şükür'le yaşanan problem Yanal'ın başını yemişti.
Yine çok iyi hatırlıyorum, çünkü o maçtaydı, 2004-05 sezonunda 15 Mayıs'ta oynanan Galatasaray-Gençlerbirliği maçında Şükür, kendisini oyundan alan teknik direktörü Hagi'ye el kol hareketleriyle tepki göstermiş, her şeyden öte o her krizde ortaya çıkan 'Büyük abi figürü', yerine oyuna giren Cafercan Aksu'ya çok büyük ayıp etmişti. Hatırlıyorum da Cafercan oyuna adeta bir suçlu ezikliğiyle dahil olmuştu. Şükür'ün "Beni futboldan soğutmak, bitirmek istiyorlar" serzenişleri zihinlerindedir. üstelik kendisi her türlü başarıyı tatmış, bu çorak futbol iklimimiz ona her şeye rağmen 37 yaşına kadar forma giymesine ortam sağlamıştır ("Bu yaşa kadar oynamayı kendisi hak etmiştir" de denilebilir ama sonuçta bu kimselere nasip olmayan bir kariyerdir).
