Beni öpüştüren tek erkekti
ATIF Yılmaz, Teşvikiye Camii’nin sağ giriş köşesine kamerayı kurar. Hemen köşede Mado Cafe’de hüzünlü bir kalabalık vardır...
Atıf Yılmaz, kamerayı köşeye doğru zumlar.
Türkan Şoray, Tarık Akan, Ali Özgentürk, Fatih Çekirge konuşmaktadırlar.
Ali: Hatırlıyor musun Türkan, Atıf Abi’ye nasıl özenmiştin?
Fatih: Ne oldu da özendin?
Ali: Türkan benim "Hazal" filmimde bir türlü soyunmamıştı. Ama Atıf Abi’nin "Mine" filminde öpüşmüştü.
Türkan sağ elini Tarık’ın omzuna doğru atar ve Fatih’e bakar.
Beni beyazperdede hayatımda tek öpüştüren kişi Atıf Bey’dir. Onda şeytan tüyü vardı. Ama inan o zaman hata yapmışım. Şimdiki aklım olsa kendime bu tür yasaklar koymam, oynarım.
Tarık sigarasından bir nefes alır...
Gerçekten de öyle. Dikkat ettiniz mi; Emek Sineması’nda onu uğurlarken ne çok kadın vardı.
Fatih gülerek Türkan’a bakar:
- Sahi, Atıf Bey’in o filmleri olmasa, Tarık ile sen oynamasaydınız bizler nasıl aşık olacaktık? Birkaç nesil sizin filmlerinizle aşık olmayı öğrendi.
Ali: Öyle ya, bakın şimdi o filmler yok; karşılıksız aşk da yok.
SON SAHNE
Kamera yavaş yavaş geriye çekilir. Atıf Yılmaz Teşvikiye Camii’nde şeridin son karesini de çekmektedir.
Çok aradım, ama bir türlü bulamadım. "Zengin Kız" ve "Fakir Erkek" camideki kalabalığın neresine gizlenmişti?
Allah rahmet eylesin büyük usta.